Monografia

Fizjoterapia po całkowitym zerwaniu więzadła krzyżowego przedniego (ACL) – wytyczne literaturowe

Staw kolanowy, ze względu na swoją skomplikowaną budowę, sprawia wiele trudności w diagnostyce, jak i leczeniu. Najczęściej uszkodzoną w nim strukturą są więzadła, a w szczególności więzadło krzyżowe przednie (ACL). W przypadku uszkodzeń ACL I, II, jak również III stopnia leczeniem zachowawczym można osiągnąć satysfakcjonujące wyniki z ukierunkowaniem programu na wzmocnienie innych mechanizmów stabilizujących. Podkreślić jednak należy, że zerwanie więzadła krzyżowego przedniego u ludzi młodych i aktywnych jest niekwestionowanym wskazaniem do leczenia rekonstrukcyjnego.
Nowoczesne metody rekonstrukcji pozwalają osiągnąć pełną sprawność sprzed urazu. Jednakże, jak pokazuje literatura, nie istnieje idealna metoda leczenia, która gwarantuje trwałą stabilność. Tylko prawidłowo wykonana rekonstrukcja połączona z wcześnie rozpoczętym procesem usprawniania zmniejsza ryzyko niepowodzenia i powikłań.
Celem niniejszej pracy było zebranie aktualnej wiedzy dotyczącej usprawniania
pacjentów po zerwaniu więzadła krzyżowego przedniego w oparciu o najnowszą literaturę.