Stwardnienie rozsiane
Stwardnienie rozsiane jest to choroba o podłożu zapalno-demielinizacyjnym ośrodkowego układu nerwowego, w której dochodzi do wieloogniskowych zmian, które charakteryzują się szybką progresją i występują głównie w istocie białej, w pniu mózgu, w móżdżku, w rdzeniu i nerwie wzrokowym. W okresie remisji pojawia się emielinizacja, w następstwie której zmiany zapalne ustępują.
Symptomy stwardnienia rozsianego
Ze względu na rozsianie zmian demielinizacyjnych zlokalizowanych w ośrodkowym układzie nerwowym, stwardnienie rozsiane może dawać różne symptomy, np.
- utratę wzroku,
- zmęczenie,
- objawy depresyjne,
- niedowłady,
które w początkowym etapie choroby mogą występować osobno i być związane tylko z jednym ogniskiem demielinizacji. W rehabilitacji pacjentów chorych na stwardnienie rozsiane obowiązują głównie dwie strategie postępowania: terapia oparta na objawach i terapia oparta na zadaniach. W pierwszych latach od rozpoznania stwardnienia rozsianego chorzy doświadczają pojedynczych objawów choroby, co związane się z pojedynczymi zmianami demielinizacyjnymi w ośrodkowym układzie nerwowym. W takim przypadku, zazwyczaj stosuje się rehabilitację opartą na objawach, a więc ukierunkowaną na zniesienie uciążliwego objawu, który w danym momencie zgłasza chory.
zmiany demielinizacyjne
Wraz z rozwojem choroby zmiany demielinizacyjne mogą rozsiewać się w ośrodkowym układzie nerwowym, co może skutkować nakładaniem się objawów chorobowych. W takim przypadku odstępuje się od prowadzenia rehabilitacji opartej na objawach, a stosuje się rehabilitację opartą na zadaniach, a więc fizjoterapię funkcjonalną.
