W pracy przedstawiono podział, a także stopnie uszkodzenia stawu skokowego z uwzględnieniem budowy anatomicznej oraz biomechaniki stawu. W krótki sposób ukazano założenia leczenia usprawniającego, które w głównej mierze opiera się na odzyskaniu czucia głębokiego i odtworzenia stabilizacji stawu.
Celem pracy jest przedstawienie najczęściej stosowanych w medycynie sportowej i traumatologii testów klinicznych od oceny funkcji stawu skokowego, sposobu ich przeprowadzenia, a także interpretacji uzyskanych wyników. W pracy omówiono próbę ściskania, próbę wymuszonej rotacji zewnętrznej, test stabilności stawu skokowego, test szufladkowy przedni, objaw Hoffy, test uciskowy Thompsona, oraz test ściskania więzozrostu piszczelowo-strzałkowego. Sposób wykonania testu został przedstawiony graficznie.
W omówieniu na podstawie doświadczeń własnych i dostępnych informacji z piśmiennictwa ustalono następujące wytyczne: 1) Prawidłowe wykonanie i interpretacja uzyskanych wyników z testów klinicznych pozwala trafnie ustalić rodzaj urazu; 2) Długoletnia praktyka osoby przeprowadzającej test jest czynnikiem korzystnie wpływającym na jakość jego wykonania i interpretację; 3) Przeprowadzone testy zyskują swoje potwierdzenie w diagnostyce obrazowej (USG, MRI); 4) Testy kliniczne warto wykonywać każdorazowo przed próbą przejścia z jednego etapu usprawniania na kolejny; 5) O możliwości powrotu do uprawiania aktywności sportowej decyduje ujemny wynik testów klinicznych, a także odtworzenie prawidłowego zakresu ruchów w stawie, odbudowa zmysłu czucia głębokiego oraz prawidłowa siła mięśni z ewentualną różnicą nie większa niż 10% w odniesieniu do kończyny nieuszkodzonej; 6) Testy są podstawowym narzędziem umożliwiającym zakwalifikowanie pacjentów według rodzaju i ciężkości doznanego urazu.
